سختی گیر

به‌طور کلی آب های موجود در طبیعت حاوی نمک های محلول هستند که در آب هیدرولیز شده و به فرم ذرات بار دار یون در می آیند. در اکثر آبهای خام مورد استفاده کاتیون های کلسیم، منیزیم و سدیم به همراه آنیون های بیکربنات، سولفات و کلرور وجود دارد. سختی آب عامل تشکیل رسوب در دیگ های بخار، مبدل های حرارتی، سیستم های سردکننده می باشد. رسوب باعث بیش از حد گرم شدن سطوح فلزی و کاهش عمر مفید تجهیزات می شود. سختی بیش از حد باعث سوء هاضمه و بروز بیماری های کلیوی می شود. متداولترین روش برای حذف سختی آب استفاده از سختی گیر های رزینی میباشد. رزینها، کلسیم و منیزیم را با سدیم تعویض کرده و بدین ترتیب سختی آب را حذف می نماید. رزینهای دستگاه سختی گیر پس از مدت زمان معین اشباع می شوند و کارایی خود را از دست می دهند، در این هنگام می بایست رزین را با محلول نمک (NaCl 10%) شستشو داد تا مجددا خاصیت تبادل یونی آن احیاء گردد.